Hun huis in de Groningse wijk De Hunze is deze maanden een distributiecentrum voor hulpgoederen voor Oekraïne. Bij de voordeur een kliko waar spullen in gestopt kunnen worden. In de serre een verzameling dozen en zakken, klaar voor vervoer. De Oekraïense Skochdopol en haar man hebben tien vluchtelingen uit Kiev geholpen aan onderdak in de omgeving. Die helpen op hun beurt weer gedoneerde spullen sorteren en verpakken. Met twee opgevangen vriendinnen heeft Skochdopol een webshop met Oekraïense afhaalgerechten gelanceerd (ukrainefood.nl) waarvan de opbrengst naar Oekraïne gaat. Ondanks de treurige aanleiding – de oorlog – wil ze graag het blije gezicht van het land waar ze vandaan komt, laten zien.
Home is where the heart is. Voor Skochdopol is dat op twee plaatsen. Steeds als ze met vrienden vakantie viert in Oekraïne, wil ze na twee weken naar huis. Dan verlangt ze naar haar twee katjes, de achtertuin en het goede leven dat ze in Groningen heeft opgebouwd. Juf worden was het plan, ze haalde er een diploma voor. Maar voor de klas stond Skochdopol nooit. Een zomerbaan in de horeca van Kiev, op haar negentiende, mondde uit in vele jaren horecawerk. Het uitgaansleven vol vrolijkheid, jeugd en plezier paste Skochdopol als een fijne jas en ze kon er goed verdienen. Op het laatst was ze filiaalleider bij een restaurantketen. Op haar kantoortje was ze uren en uren via Skype verbonden met haar lover uit Nederland, die ze er in het prille begin nota bene van verdacht dat hij slechts een vakantieliefje wilde scoren. De liefde betekende verhuizen naar Nederland, naar Groningen waar Albert Koster teammanager is van de receptie van het universitaire sport centrum. Zonder heimwee en wanhoop en tranen ging het niet, maar Skochdopol benaderde het allemaal als een spannend avontuur. Ze nam zich heilig voor niet te eindigen als die kennis uit Israël, die ook een Nederlandse man trouwde maar doodongelukkig werd en bleef.
Aarden in een nieuwe werkelijkheid. Hoe doe je dat? Skochdopols recept was de Nederlandse maatschappij ontdekken en doorgronden. Dat ging met vragen, vragen en nog eens vragen. Hoe heet dit? Hoe spreek ik dat uit? Nieuwsgierig was ze, ook naar vroeger tijden. Hoorde ze anderen praten over tekenfilms of televisieshows die ze zelf nooit zag, dan vroeg ze of ze haar video’s konden sturen. Ze werd bedolven onder appjes en berichten met ‘dit moet je weten’ en ‘dit is een klassieker’. Skochdopol kent Flodder en cabaretier Hans Teeuwen, om maar twee voorbeelden te noemen.
Na acht maanden vond ze werk in het café van bouwmarkt Bauhaus, nu werkt ze alweer een poos bij de technische dienst van Amac in de stad Groningen, die Apple-apparaten verkoopt en repareert. Ze bezit een Nederlands paspoort en volgt een opleiding software development. In haar vrije tijd staat ze op de planken bij de toneelvereniging Nieuw Leven van Noorderhoogebrug. Ze was al te zien als verkoper op het strand, stagiair van een beautysalon en als geest.
Voor altijd hier blijven is de bedoeling. Nederland is haar tweede moederland. Het lijkt haar mooi, zegt ze, als alleen haar achternaam haar herkomst verraadt.
Valentyna Skochdopol
Geboren 17 januari 1988 in Klymentovychi (Oekraïne)
Is medewerker Amac Groningen
Noorderling sinds 2013
Woont in Groningen
Kwam uit Kiev
Huisgenoten echtgenoot Albert Koster (52)
Nieuwe Noorderlingen
Waargebeurdeverhalenschrijver Ellis Ellenbroek onderzoekt hoe het nieuwkomers in het Noorden vergaat.
