De plattegrond van Blauwestad is geen alledaagse. Linksonder een aantal strakke, horizontale landtongen, dan een rechte lijn omhoog, en daarboven een verzameling kronkelende eilanden in een cirkel, als een darmstelsel of een hersenpan.
Eromheen ligt het Oldambt. Over dit gebied schrijft Wikipedia onbewimpeld: ‘De streek is voor Nederlandse begrippen dunbevolkt en economisch zwak ontwikkeld. De bevolking is sterk vergrijsd; voor jongeren met een opleiding is er nauwelijks perspectief op werk.’ Geen typering voor gevoelige zielen of lange tenen. En bijna een cliché, maar dat is de andere kant van het verhaal ook, van degenen die juist weglopen met de ruimte en stilte. In 1998 levert auteur Els Pelgrom het voorwoord bij een fotoboek over het Oldambt. Ze schrijft: ‘De lucht kan er zo ho…
Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.
