Ineke Noordhoff neemt ons in dit essay mee vanuit het verleden naar een inspirerende toekomst. In die toekomst zien we slib als goud en helpen we de zee over de dijk.

Twee maal per etmaal spoelt de vloed met de kracht van de achterliggende zee tegen het land en even zo vaak trekt de zee die enorme watermassa terug. Door de stroom sierlijk gevormde slenken en rechte door mensenhand geknede dijken wijzen het water de weg. Op de scheiding van land en zee openbaart zich een machtsstrijd tussen mens en natuur. Eerst hield de mens het zeewater tegen, maar nu zoeken we naar nieuwe wegen om het vruchtbare zeestof over onze binnendijkse bodem uit te spreiden. We gaan de zee over de dijk helpen!

Eeuwenlang was de invloed van de mensen op de kust bescheiden: ze bouwden huizen langs de kust op een natuurlijke verhoging zodat de zee er bij hoge vloed omheen spoelde. Tot gretige kustbewoners iets verder in zee op een lagere kwelderrug een heuveltje maakten v…

Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.