Als ik aan landschap denk, denk ik aan mijn opa. Hij is bepalend geweest voor mijn eerste ervaringen met het landschap. In de jaren ’50 startten mijn opa en oma met een melkveehouderij in Drenthe. Het Rijk moedigde voedselproductie aan door nieuwe boerenbedrijven te subsidiëren. Nooit meer honger was het devies na de Tweede Wereldoorlog. Hoewel mijn opa liever naar Canada was vertrokken, werd onder enige druk van mijn oma toch anders besloten. Het werd Drenthe, waar hele percelen nog ontgonnen moesten worden. Zo heeft mijn opa het landschap letterlijk met zijn eigen handen vormgegeven.
Toen ik geboren werd en mijn vader en moeder inmiddels het boerenbedrijf runden, was mijn opa er nog dagelijks te vinden. Als klein meisje was ik altijd bij hem. Van opa leerde ik aardappelen poten, d…
Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.
