‘Ik fotografeer alleen landschappen en doe dat veel in Noord-Nederland. Allereerst omdat ik een persoonlijke binding heb met de regio – ik ben geboren in Groningen en groeide op in de kop van Drenthe – maar ook omdat het licht hier fantastisch is. Dat komt door het IJsselmeer, dat functioneert als een grote reflector die het licht op het land eromheen weerkaatst. De Waddenzee heeft hetzelfde effect en wij zitten bij allebei in de buurt. Daarnaast is het vlakke land prachtig, dat zorgt voor weidse luchten, en die zorgen weer voor enorme wolkenpartijen. Tot slot wordt het hier ’s avonds nog echt donker. De omstandigheden zijn voor een landschapsfotograaf dus heel erg mooi. Het Groninger land is fascinerend: het biedt weidsheid, vrijheid en rust.
Landschapsfotografen handelen gestructureerd, het maken van de foto zelf is slechts 20% van ons werk. Een foto begint bij mij persoonlijk altijd met een idee dat ik heb, ik zoek naar een landschap waar een goede compositie klaarligt. Voordat ik een foto maak, ben ik daar dan al eens geweest en heb ik het goed bekeken. Vervolgens wacht ik op een geschikt moment, afhankelijk van het weer. Het licht moet goed zijn, dat is het belangrijkste. Eigenlijk ben ik daarom meer weerman dan fotograaf. Ik heb een lijst locaties in mijn hoofd waar ik wil fotograferen, het weer bepaalt vervolgens mijn agenda.
Landschapsfotografen kunnen heel goed alleen zijn, we zijn einzelgängers. Als ik op een locatie het perfecte foto-moment sta af te wachten, ga ik daar helemaal in op. Als er emotioneel niets met me gebeurt, maak ik geen goede foto. Ik ben het gelukkigst als ik in the middle of nowhere in m’n uppie sta, te genieten van de rust en sereniteit om me heen. Dat gevoel zie je terug in mijn foto’s.’
