‘Ik breng de post rond in mijn eigen wijk in Havelte, twee dagen per week fiets ik mijn route. Het postbedrijf vraagt me wel eens om voor een andere postbode in te vallen en in zijn of haar wijk te bezorgen, maar dat wil ik niet, dan moet ik weer allemaal nieuwe adressen leren. Ze bekijken het maar. Met dit werk ben je lekker buiten en je mag je eigen tijd inplannen, wat wil je nog meer? Doordat ik altijd in dezelfde wijk bezorg, is het sociale contact leuk: soms word ik uitgenodigd voor een bakkie. Aan de andere kant: als je met zo’n blauwe envelop komt, zien ze je al van verre aankomen. “Die hoef ik niet,” roepen ze dan, haha.
Op donderdag en maandag krijg ik de post bezorgd, die moet ik dan thuis sorteren. Ik krijg voor het sorteerproces per kilo post betaald, dus ik ben dol op die dikke bladen voor oude wijven: ze zijn enorm zwaar maar je hebt ze zo gesorteerd. Je kan je voorstellen dat ik met die kerstkaartjes afgelopen tijd minder blij was, daarmee was ik zo de hele avond zoet. Op vrijdag en dinsdag ga ik dan bezorgen, mijn fietsroute is zo’n tien kilometer. Ik doe er een uurtje of drie over.
Het postbedrijf waarbij ik bezorg levert een mooie app waarmee je precies je bezorgroute kan zien. En als je een bijzondere levering hebt, geeft-ie een extra ping. Maar hij heeft ook een soort weercomputertje ingebouwd, zo kan ik mijn route buiten de regenbuien om plannen. Oh, en hij laat ook zien hoeveel kilocalorieën je tijdens je route verbrandt. Ze doen er alles aan om me te behouden, hè.’
