‘ Als we weten wie we zijn, kunnen we onze identiteit in tijden van afbraak proberen te behouden’

De blauwe lucht was bespikkeld met witte wolkjes die als snelle bootjes door de lucht zeilden. De wind deed het water in de gracht golven en de bomen aan de singels ruisen. Ik haastte me naar het mooie negentiende-eeuwse hoofdstation van Groningen en stapte in de trein naar Loppersum. Brommend kwamen we in beweging en lieten de drukke stad achter ons. Mijn favoriete moment is de beklimming van de Walfridusbrug, de grote spoorbrug tussen Stad en Ommeland. Als de trein boven is, strekt het Groninger platteland zich als een groene lappendeken voor de reiziger uit. In de verte ontwaarde ik dorpjes en kerktorens, boerderijen en koeien, molens, dijken en wierden. En al dat moois tekende zich af tegen die enorme, weidse en kleurrijke lucht – zoals je die alleen in Groningen kunt vinden.

En zo…

Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.