Ruim tien jaar geleden verscheen de eerste aflevering van Los Dorp in Noorderbreedte. Jongeren vertellen over het dorp waar ze opgroeiden en wat ze van de toekomst verwachtten. In Terug naar Los Dorp kijken we hoe het ze is vergaan.
Hemelsbreed
liggen Bronneger, het dorp in Drenthe
waar Reinard Everts ( 28) opgroeide en Aalden, waar hij nu woont, nog geen
twintig kilometer van elkaar. Wanneer ik
voor onze afspraak bij de hoekwoning achter een woonwagenkampje voor een
gesloten deur kom, zit hij nog op de
dierenartsenpraktijk in Sleen waar hij
sinds 2012 werkt. Duurt het lang? Nog geen negen minuten met de auto.
‘Toen ik
hier kwam werken, voelde dat echt als thuiskomen. “Oh, jij bent er zeker een
van Geert Everts“, zeggen de boeren waar ik kom. Pap zit in de vleeskeuring.
Was daarvoor inspecteur bij het schapenstamboek. Bovendien heb ik zelf schapen.
Dan heb je meteen een gesprek. ”Heb jij al gemaaid? ”, gaat het dan. De kudde
staat nog steeds in Bronneger in dezelfde schuur en dezelfde we…
Ruim tien jaar geleden verscheen de eerste aflevering van Los Dorp in Noorderbreedte. Jongeren vertellen over het dorp waar ze opgroeiden en wat ze van de toekomst verwachtten. In Terug naar Los Dorp kijken we hoe het ze is vergaan.
Hemelsbreed
liggen Bronneger, het dorp in Drenthe
waar Reinard Everts ( 28) opgroeide en Aalden, waar hij nu woont, nog geen
twintig kilometer van elkaar. Wanneer ik
voor onze afspraak bij de hoekwoning achter een woonwagenkampje voor een
gesloten deur kom, zit hij nog op de
dierenartsenpraktijk in Sleen waar hij
sinds 2012 werkt. Duurt het lang? Nog geen negen minuten met de auto.
‘Toen ik
hier kwam werken, voelde dat echt als thuiskomen. “Oh, jij bent er zeker een
van Geert Everts“, zeggen de boeren waar ik kom. Pap zit in de vleeskeuring.
Was daarvoor inspecteur bij het schapenstamboek. Bovendien heb ik zelf schapen.
Dan heb je meteen een gesprek. ”Heb jij al gemaaid? ”, gaat het dan. De kudde
staat nog steeds in Bronneger in dezelfde schuur en dezelfde wei als tien jaar
geleden. Toen we klein waren, kregen mijn broer, zus en ik alle drie een schaap
van pap. Vijfenzeventig ooien hebben dit jaar gelammerd. We hebben nu bijna
tweehonderd vijftig Blauwe en Witte Texelaars. Een aantal Witte hebben we zelfs
geëxporteerd naar Denemarken. Dat ik weer in Drenthe terecht kon als
dierenarts, was meer geluk dan wijsheid. Sinds de middelbare school ben ik al
met Chantal. Toen ik in Utrecht diergeneeskunde ging studeren, begon zij aan
een studie geneeskunde. Voor haar co-schappen moest zij naar Tilburg. Ik was
toen net afgestudeerd dus ik ben met haar meegegaan en als dierenarts in
Someren bij Helmond gaan werken. Voor het volgen van haar huisartsenopleiding had zij de keuze tussen Maastricht en Groningen. In theorie
konden we dus weer naar het Noorden. Ik zag toevallig een vacature in Drenthe
en informeerde wat. Niet om echt te solliciteren. Direct gaven ze aan dat ik de
volgende week om half tien ’s avonds op gesprek kon komen. Blij toe, ik moest
er niet aan denken om voor altijd in het land met de zachte g te wonen.
Eertijds bij de introductietijd in Utrecht had
ik geen enkele behoefte om bij een studentenvereniging te gaan. Ik was de
eerste in onze familie die ging studeren. Ik beschouw studeren een beetje als
topsport bedrijven. Onder druk heel efficiënt plannen. Binnen zes jaar ben ik
cum laude afgestudeerd. Op het eind van mijn studie heb ik mij verdiept in het
organiseren van gezondheidsprogramma’s voor schapen. Werk dat zowel nauwkeurig
onderzoek als organisatietalent vereist. Voor de handel is het prettig wanneer er een goed werkend controlesysteem
bestaat. Maar dat veronderstelt nogal wat. Je moet veehouders ervan overtuigen
dat het zin heeft om voortdurend bloedmonsters
af te laten nemen. Je laboratorium uitslagen moeten op orde zijn. De
certificering die daarop volgt moet voor honderdvijftig procent geborgd zijn.
Je moet nauwkeurig opschrijven wat je doet en achteraf kunnen aantonen dat wat
je op hebt geschreven, je ook echt in zo’n programma gedaan hebt. Naast vier dagen als praktiserend dierenarts
werk ik een dag in de week in opdracht
van een organisatie om dit soort gezondheidsprogramma’s in de benen te houden.
De praktijk waar ik in loondienst ben, heeft drie locaties waaronder
Sleen, en bestrijkt heel Zuid -Oost
Drenthe. Er werken vijftien dierenartsen. Ik doe alleen maar vee. Zelfs wanneer
ik voor mijn plezier door het gebied hier rijd, blijf ik dierenarts. Als het
regent en de koeien staan buiten, haal je er meteen de watjes uit. Die staan
bij elkaar met de kont naar de wind. Als er koeien staan met de bek aan de
grond die doorvreten, dan weet je, dat zijn de bikkels die een weidegang
aankunnen.’