Toekomst met geel en zwart

Soms moeten met het oog op de toekomst de handen weer uit de mouwen, de schouders eronder en de hakken in het zand.
Voetbal, daar gaat het over. En niets mooier in het voetbal dan een cliché. Daarom doen we deze er ook bij: dat er donkere wolken hangen boven de Langeleegte en de SC Veendam.
Zeker vandaag, de zaterdag na de vrijdag van de laatste wedstrijd van het seizoen. Uit tegen Zwolle moesten de geel-zwarten. Uitslag: 0-2. Alles wat mis kon gaan ging mis en alles wat goed kon gaan ook. Toch krijgen de Veenkolonialen een zesje in de krant van vandaag. Niet veel, maar altijd nog meer dan de scheidsrechter, ‘een volslagen incompetente vertegenwoordiger van het arbiterskorps’, aldus het verslag. Die krijgt voor straf een één.
De balans na 34 wedstrijden: 4 gewonnen, 10 gelijk, 20 verloren. 22 punten. 16e plaats. Voor de liefhebber: dat is de 3e plaats van onderen.
Waar zou iedereen zijn op deze zaterdag na de laatste wedstrijd van een seizoen dat weleens het laatste seizoen in het betaalde voetbal geweest zou kunnen zijn? Je denkt aan een wake. Aan troost of iets met spandoeken. Maar nee. De parkeerplaats voor de Langeleegte is verlaten. De lichten in het kantoor zijn uit. Geen levende ziel te bekennen, geen mens om sprekend op te voeren.
De spits likt zijn wonden. De middenvelder duwt samen met de vrouw een karretje vol weekendboodschappen door de Autorama, de verdediger zaagt hout voor de open haard. De keeper is met de kinderen naar opa en oma in Stadskanaal.
Zoiets.
Op een veldje naast het stadion staat een
oefenmuurtje. Zes houten mannen op wieltjes. Ze hebben geen armen meer. Wel hebben ze halve hoofden, kapotte knieën, geen benen. Kortom: een muurtje vol gaten. Dat zal niet helemaal de bedoeling zijn. Al kun je dat ook anders zien natuurlijk. Dat je met dit muurtje juist goed kunt oefenen op het vinden van gaten. Scoren dus. Dat vindt de jeugd leuk en heeft de jeugd niet de toekomst? Vooruitziend beleid dus, zo’n muurtje.
Een tekort in de boeken, een gat in de begroting, de bodem van de kas. Zo staan de zaken ervoor. Een ton of drie, vier is er nodig. Hoeveel precies wil niet helemaal helder worden. Maar de grote lijn is duidelijk. En dat het niet de eerste keer is ook. Zelfs de boekhouder schijnt niet meer te weten hoe vaak de club bankroet heeft geheten. Om daarna van handen en mouwen, schouders en koppen weer van hakken over sloot.
De webstek van de club roept om hulp. Steun het Kolonistenplan, wordt kolonicio. ‘Het Kolonistenplan, waarvan de naam verwijst naar het rijke verleden van onze club, is bedacht om de trots, de betekenis voor de regio en de “roots” van SC Veendam te verbinden met partners die vierkant achter de club willen en blijven staan.’ De directeur schrijft het, hij moet een volhardend man zijn. De club is van 1894, de club wil 120 worden. Wat die roots betreft: zie de slagkar in het logo, de kruiwagen van de turfstekers. Volk dat gedijt bij tegenwind.
Ook de Zwarte Mannen helpen. Een zanger, een oud-wethouder, een dichter. Herman Sandman, journalist en schrijver, is de aanvoerder. Ze hebben een blog ‘ten behoeve van het algemeen nut en sc veendam in het bijzonder’.
Sandman heeft gebeld met Doutzen Kroes en nu is Doutzen ook kolonicio. Of het waar is weten we niet. Als het niet waar is, is het toch een mooie schijnbeweging. Voor de liefhebber: Doutzen zit in de mode, ze is fotomodel.
Hebben de kolonicio’s en de zwarte mannen en Doutzen wel genoeg handen en mouwen? Misschien moet er wel geld bij, van de gemeente of zo. Dat zal dan wel weer rumoer geven. Gemeenschapsgeld, een balk, een bodemloze put. Maar dat zou niet eerlijk zijn. Er is tenslotte ook asfalt, al heeft lang niet iedereen een auto. Er is tenslotte ook publieke omroep ook al kijkt lang niet iedereen. Of zullen we het hier weer eens hebben over dat Forum in Groningen, die dierentuin in Emmen, dat museum in Leeuwarden?
In een hoek van die o zo lege parkeerplaats voor de Langeleegte ligt een bult zand. Er gaat vast iets opgehoogd worden.
Toch even proberen. Ja, de hakken willen er goed in.
Het begin is er.
Dan, ver in blessuretijd, klinkt plots gejuich boven de Langeleegte. De gaten zijn gedicht, de kas is weer gevuld! Bedrijven hebben geld beloofd, het stadion is verkocht. De zaak is reeds beklonken, de handtekening ten gemeentehuize reeds gezet.
Wat betreft de kopers: twee projectontwikkelaars. ‘Zij gaan ook gezamenlijk aan de slag met een project in het centrum van Veendam.’ De krant zegt het. Soms is de toekomst verrassend behendig. De directeur spreekt van ‘een wereldtruc’.
De Zwarte Mannen juichen ook. Ze melden alvast maar het feestmenu ter ere van de promotie naar de eredivisie in het seizoen 2021-2022. Vooraf: mosterdsoep met turf-
gerookte worstschilfers.
Zelf proeven wij vooral het woord ‘projectontwikkelaar’ en we kijken nog even om naar die bult zand in de hoek van de parkeerplaats.
We zijn benieuwd wat de verlenging ditmaal oplevert.