Een paar woorden of een specifiek geluid kunnen bij de mens onmiddellijk een reactie genereren. Bij mij zijn het vaak gedichten, waarvan een enkele strofe mij tot peinzen aanzet. Of het is een combinatie van tonen in een muziekstuk, die mij als het ware 'op slot zet'.

‘Versteend uw afgewend gelaat / zie, hoe de treurroos opengaat’. Deze regels in het gedicht Vergeefs verzet van Ida Gerhardt en een artikel van landschapsarchitect Leonard Springer inspireerden mij tot dit artikel over treurbomen op begraafplaatsen. In 1895 schreef Springer Treurbomen bij de graven. Het gaat over de manier waarop men bomen bij graven plant. Hij vindt dat men meestal te veel bomen plant bij het graf en praktisch altijd dezelfde: bekende soorten als treures, treuriep, prieel- en treurberk. ‘Voor een bloeiend boompje’, schrijft hij, ‘gebruikt men uitsluitend de treurroos, die door het te veel plaatsen der boomen om de dicht opeengedrongen graven en in de lanen een jammerlijk bestaan slijten.’

Springer beveelt de volgende bloeiende ’treurvariëteiten’ aan die door bloei en…

Trefwoorden