In 1999 worden zes personen gevraagd om hun keuze voor het mooiste gebouw in Noord-Nederland te benoemen en te beschrijven. Ditmaal architectenbureau Holvast en Van Woerden.

Villa aan de Goeman Borgesiuslaan 157 te Groningen

Dan van Woerden is geboren in Soest en Flip Holvast in Zwolle. Hoewel ze in dezelfde periode in Delft gestudeerd hebben, kennen ze elkaar van het architectenbureau Sterenberg uit Ter Apel. Toen het met dit bureau bergafwaarts ging, hebben ze besloten samen te werken.
In 1990 verscheen de Architectuurgids van de gemeente Groningen, samengesteld door Johan van de Beek op initiatief van de SMAG, Stichting Moderne Architectuur Groningen. Er werden hiervoor onder meer de architecten die aangesloten waren bij de Bond van Nederlandse Architecten (BNA), gevraagd om hun keuze van mooiste gebouwen in de gemeente Groningen aan te melden. Ook toen hadden Dan van Woerden en Flip Holvast deze villa als nummer 1 op hun lijst staan.

De villa is ontworpen door binnenhuisarchitecte Caty Hansen, dochter van de bekende architect en Ploegschilder Job Hansen. Het is het enige huis dat ze heeft ontworpen en het werd in eerste instantie door de toenmalige Schoonheidscommissie afgekeurd. Nog steeds woont mevrouw Hansen in dit huis.
Dan van Woerden: ‘Onze keus is niet toevallig in Groningen gevallen. Het architectuurklimaat van Groningen is de aanjager voor de regio en de aangrenzende provincies.’
Het vrijstaande L-vormige woonhuis is gebouwd in 1964 en kent twee lagen: beneden een hal, een keuken en een woon-werkkamer, en boven drie slaapkamers. Het huis heeft een losstaande garage en een terras aan de achterkant. Aan drie zijden is een tuin. De oppervlakte is 930 m2 en de inhoud van het huis is 500 m3, die van de garage 100 m3. De buitenmuur is opgetrokken uit Enzelenzer steen, de bekende rode Groningse baksteen.
Van Woerden: ‘Het is een kubistisch ontwerp en daarmee een voorbeeld uit zijn tijd. Het heeft stalen ramen, een mooie belijning en is heel transparant. Je kijkt er eigenlijk zo doorheen. Het hoekraam van de woonkamer is heel pregnant. Het gebouw is nog steeds helder en aansprekend. Het is in al die jaren hetzelfde gebleven. Ik heb er een puur gevoel bij. Het gebouw is van zichzelf mooi, het hoeft het niet te hebben van zijn detaillering of materiaalkeus. Het is in mijn beleving een typisch Groningse vertaling van de Nieuwe Zakelijkheid, omdat het in baksteen is uitgevoerd. We hebben het gekozen zonder te weten wie de ontwerper was.’

Eenvoud van ontwerp

Flip Holvast: ‘In dit gedeelte van de wijk Helpman staat een groot aantal prachtige huizen, ontworpen door bekende architecten. De keuze die wij gemaakt hebben, heeft alles te maken met de eenvoud van het ontwerp; het is een eenvoudig, sober gebouw en dat valt op. Er zit een spanning in van de kubus die iets zwaars uitbeeldt, maar door de ramen wordt dat zware doorbroken. Het sluit ook aan op onze eigen ontwerpen. We houden van eenvoud en van sobere ontwerpen, en bepaald niet van het ‘opleuken’ van gebouwen.’

Andere cultuurvelden

Het ontwerp van dit huis past in de culturele belevingswereld van beide architecten. Ze zouden er graag willen wonen.
Gevraagd naar hun favoriete landschap antwoordt Flip Holvast: ‘Het landschap dat mij erg aanspreekt, is het Hogeland en de Waddeneilanden, maar ik ben meer een stadsmens. Ik zou wel in het station van Groningen willen wonen.’ Dan van Woerden: ‘Voor mij is dat het landschap rond Sellingen. Het heeft een haast Engelse allure, met kolossale boomgroepen die je niet zou verwachten in het Groninger landschap.’
In de andere cultuurvelden verschillen de beide architecten nog al van elkaar. Flip Holvast: ‘Wat betreft de schilderkunst spreken de Ploegschilders me aan, zij het niet allemaal. In de muziek hou ik in vooral van Miles Davis, maar als het meer om culturele beleving gaat, denk ik meer aan modern ballet. De beste schrijver vind ik Marquez.’
Dan van Woerden: ‘Ik zeg spontaan Victory Boogie Woogie, maar ook de Nederlandse schilder Oepts, een vrij sterk abstraherend schilder die veel landschappen neerzette met vrij stevig kleurvlakken, vergelijkbaar met Benner. In de muziek moet ik kiezen tussen David Bowie en das Wohltemperierte Klavier, een pianocyclus van Bach. Ik lees weinig, maar ik ben nog nooit teleurgesteld in de boeken van John Steinbeck.’