Het weideziekenhuis, heet het in de volksmond. Niet gek, want op al dat groen zou je eerder een kudde koeien dan het Ommelander Ziekenhuis Groningen verwachten, dat daar sinds 2018 staat. Er is niet eens een bushalte.

‘Een vreemd gezicht’, vindt Fikerte het ziekenhuis, waar ze een gesprek met een arts heeft. De gedrongen dame van middelbare leeftijd komt oorspronkelijk uit Kosovo en woont tegenwoordig in Winschoten. ‘Mijn geboortestad is omringd door bergen’, vertelt ze. ‘Daar zou je dit ziekenhuis nooit van zo ver weg kunnen zien.’

Fikerte heeft geen auto en is dus aangewezen op het openbaar vervoer. Dat was tien jaar geleden geen probleem geweest, toen had ze gewoon naar het Sint Lucas Ziekenhuis in haar eigen woonplaats gekund. Maar in 2008 sloeg die instelling de handen ineen met het ziekenhuis van Delfzijl en na lang gesteggel over de precieze locatie opende het fusieziekenhuis vorig jaar officieel zijn deuren. In Scheemda dus, of eigenlijk daarbuiten. En nu moet Fikerte een hele reis on…

Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.