Mijn vader zat anders in de wedstrijd. In
de laatste jaren van zijn leven vertelde hij meermalen aan mij: ‘Rein, oud worden,
dat wilde ik. Maar oud zijn is een hoogst dubieuze aangelegenheid.’
Hij was eind tachtig, behept met fysieke
klachten. Met name zijn ogen lieten het steeds meer afweten. Zijn vrouw, mijn
moeder, was de weg kwijt. Het contact met haar was op een kinderlijk niveau.
Warm, ze was blij met mensen in haar omgeving. Maar ze was ook vaak angstig,
een gesprek aangaan lukte niet meer. De wereld van mijn vader werd letterlijk
en figuurlijk steeds kleiner. Zijn leven werd hem meer tot last dan tot lust.
Plato beschreef lang geleden hoe ouder worden leidt tot rijping, verdieping en
innerlijke verrijking. Die fase was mijn vader voorbij. Wat hem restte was
overleven. Mijn…
Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.
