Zo leuk is vissen nou: torenhoge boetes, een uitgeklede zee, tegenstrijdige internationale belangen, maar vooral de morele plicht te waken over de laatste garnaal. Om te zorgen dat er in de toekomst nog steeds garnalen worden gevangen vanaf Zoutkamp, begonnen enkele gedreven vissers het collectief Soltmen .

Vader Rispens had net de visnetten aan de wilgen gehangen, toen in januari 1969 zijn zoon Johan te vroeg en krap vier pond zwaar geboren werd. Net een gevild konijn, noemde een tante het visserskind. Het waren moeilijke tijden voor de Zoutkamper vissersvloot. De garnalen waren niks waard en de vloot stond op het punt de belangrijkste visgronden, die van de Lauwerszee, te verliezen. Toen pa Rispens vast werk kon krijgen in de droogbloemenfabriek, was de keuze snel gemaakt.

Het was in mei van datzelfde jaar dat de laatste afgezonken caisson de Lauwerszee afsloot. ‘De Groningers waren tegen afsluiten, want dat waren vissers die hun visgronden verloren zagen gaan’, vat Zoutkamper visserman Johan Rispens vijftig jaar na dato samen. ‘Aan de Friese kant domineerden de stadslui en de boeren…

Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.