‘Ieder jaar gaan we met de keet, er zitten 17 man bij, carbidschieten. Dat begon in 2012, we schoten toen achter het huis van een kameraad gewoon met verf- en beschuitblikjes, maar wilden natuurlijk meer. Met een beetje hulp van onze ouders, die in hun jeugd ook carbidschoten, hebben we zelf uitgevogeld hoe dat moest. Tegenwoordig maken we er een evenement van, iedereen is welkom om te komen kijken.
Carbidschieten gebeurt op oudejaarsdag, maar de voorbereidingen beginnen veel eerder, al in de zomer gaan we met z’n allen om tafel. Begin december leggen we dan de rijplaten klaar waar toeschouwers op kunnen staan, ook kijken we de carbidbussen na. Op 31 december zetten we er nog een paar vuurkorven bij met een partij hout, we zorgen ervoor dat iedereen een hapje en een drankje heeft: overdag warme oliebollen en ’s avonds stamppot. Voor mij gaat carbidschieten om de gezelligheid, lang leve de lol, de bal hoeft niet ver te komen, het is geen wedstrijdje. We hebben bij de keet vangnetten hangen, dan hoeven we ook niet zo ver te lopen. Het knallen zelf is leuk, altijd mooi om te doen, maar de gezelligheid trekt mij meer.
Om carbid te schieten moet je een vergunning aanvragen, we mogen het niet zomaar doen. Het eerste jaar deden we dat wel, toen werden we uitgenodigd op het gemeentehuis en kregen we een voorlichting over veilig carbidschieten, ik heb er een mooie pet aan overgehouden. Een aantal mensen moet toestemming geven en een handtekening zetten, tot nu toe hebben we altijd goedkeuring gekregen van de gemeente. Verder moet je gewoon je verstand gebruiken, we zijn bijvoorbeeld altijd nuchter als we schieten, de alcohol bewaren we voor later op de avond.’
