De mensen hier weten wie Martin Tissing is. Dit is Martins café: Zomers, aan de Vismarkt in Groningen. Het is er ruim, licht en klassiek, een huiskamer in de stad. Hij probeert er tegen een uur of twaalf ’s middags te zijn. Hij maakt een praatje, de jonge meiden van de bediening kennen zijn naam. Vandaag zit hij aan een tafeltje bij het raam. Op deze grijze winterdag is Martin Tissing alleen maar kleur: een lange gele jas, mintgroen linnen pak, blauwe schoenen, kikkergroene sokken, witte baard.

Op de markt eten mensen patat en gebakken vis, ze dragen tassen waarop staat dat ze toch zeker niet gek zijn.
Martin Tissing is een van de grootste levende kunstschilders van Groningen. De grootste misschien, zeggen mensen die het kunnen weten. Daar zijn er steeds minder van. Tissing is 76. Zijn tijdgenoten zijn overleden of ook oud geworden, er zijn een heleboel jongere mensen bijgekomen. De meesten zijn met heel andere dingen dan de schilderkunst bezig.
Hij maakt schilderijen met eenvoudige vormen en zachte kleuren. Tedere, abstracte doeken. Rondjes, driehoeken en vierkanten drijven in lege kleurvlakken, kwetsbaar maar beslist: ze zijn daar en nergens anders. Hij schildert sinds hij een kwast kon vasthouden. Met de tijd zijn de schilderijen leger en stiller geworden.
Vroeger was hij d…

Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.