Het is de langste straat van Nederland, beweren de Bilkers. Een filmische plek, hoe dan ook. Op enige afstand van de dorpskern van Oudebildtzijl, dat samen met Westhoek en Nij Altoenae op de dijk ligt, springt sinds april dit jaar een bijzondere woning in het oog. Het ontwerp is van Auke J. de Vries uit Drachten. ‘Tegenover de leegte van het land en de horizontaliteit van de dijk wilde ik iets verticaals stellen’, licht hij toe. ‘Vandaar de lange tuiten op de gevel.’ Wat verder opvalt aan de vorm is de dubbeling. Die symboliseert de traditie van aanbouwingen aan de
bestaande huisjes op de dijk, vertelt De Vries. Het materiaalgebruik is te herleiden tot de zwartgeteerde planken waaruit vissershuisjes waren opgetrokken. Vanaf de weg oogt de woning gesloten (‘Ik wilde het beeld sober houden’), maar aan de achterzijde valt er veel licht binnen en hebben de eigenaren een weids uitzicht. ‘Wij wonen in een bewegend schilderij’, zegt Berber van der Weg, afkomstig uit Sint Jacobiparochie. Met haar man brengt ze de weekenden en vakanties door hier in Friesland; door de week woont en werkt het echtpaar in Laren. De dijkwoning kwam in de plaats van hun oude huis dat ‘te weinig relatie met buiten’ had en onpraktisch was ingedeeld. Van der Weg: ‘Door de hoge ligging van de woonkamer kan ik nu vanuit mijn stoel
uitkijken tot over de kruin van de zeedijk.’
De Oudebildtdijk, ruim vier meter hoog, ruim veertien kilometer lang en van begin tot eind bebouwd, is de blikvanger van het
Bildtse landschap. De dijk is aangelegd in 1505 om de kwelder ‘Bil’ af te sluiten (opbillen is opslibben). Honderd jaar later, met de komst van de Nieuwebildtdijk, verloor hij zijn waterkerende functie en verschenen er de eerste woninkjes. Arbeiders wilden niet meer bij de boer inwonen en bouwen op de slaper spaarde cultuurgrond.
