De Waddenvisserij is over tien jaar in balans. In balans met de natuur maar ook in balans in maatschappelijk, sociaal en economische opzicht. Wadvissers gebruiken rond 2020 alleen nog technieken die de bijdragen aan de natuurontwikkeling. Dat ‘streefbeeld’ schetste eind mei een klankbordgroep onder leiding van de Groninger gedeputeerde Douwe Hollenga. De groep was een initiatief van het Regionaal College Waddengebied, het overlegorgaan van noordelijke provinciale en gemeentelijke bestuurders.
De Visie op duurzame Visserij op de Waddenzee van Hollenga c.s. handelt vooral over de beroepsvisserij in het gebied. Een sector met nu nog knelpunten, aldus de werkgroep. Een sector ook die onvoldoende rekening houdt met het ecosysteem in de Wadden. De groep signaleert tegelijkertijd veel onvrede bij de vissers. Misnoegen over het stelsel van vergunningen en vangstrechten. Onmin over gebrek aan acceptatie en inspraak.
Alle reden voor veranderingen, concludeert de werkgroep: naast huidige ontwikkelingen als het convenant over de mosselkwekerij, de verduurzaming van de garnalensector en het natuurherstelplan Waddenzee zijn nieuwe initiatieven en innovaties zijn nodig. De groep denkt vooral aan een ‘flexibilisering’ van de vissersvloot. Nieuwe vangsttechnieken en een betere logistiek kome…
De Waddenvisserij is over tien jaar in balans. In balans met de natuur maar ook in balans in maatschappelijk, sociaal en economische opzicht. Wadvissers gebruiken rond 2020 alleen nog technieken die de bijdragen aan de natuurontwikkeling. Dat ‘streefbeeld’ schetste eind mei een klankbordgroep onder leiding van de Groninger gedeputeerde Douwe Hollenga. De groep was een initiatief van het Regionaal College Waddengebied, het overlegorgaan van noordelijke provinciale en gemeentelijke bestuurders.
De Visie op duurzame Visserij op de Waddenzee van Hollenga c.s. handelt vooral over de beroepsvisserij in het gebied. Een sector met nu nog knelpunten, aldus de werkgroep. Een sector ook die onvoldoende rekening houdt met het ecosysteem in de Wadden. De groep signaleert tegelijkertijd veel onvrede bij de vissers. Misnoegen over het stelsel van vergunningen en vangstrechten. Onmin over gebrek aan acceptatie en inspraak.
Alle reden voor veranderingen, concludeert de werkgroep: naast huidige ontwikkelingen als het convenant over de mosselkwekerij, de verduurzaming van de garnalensector en het natuurherstelplan Waddenzee zijn nieuwe initiatieven en innovaties zijn nodig. De groep denkt vooral aan een ‘flexibilisering’ van de vissersvloot. Nieuwe vangsttechnieken en een betere logistiek komen de natuur ten goede en besparen fossiele scheepsbrandstof.
Ook van belang: de inbedding van de visserij in de maatschappij. Bloeiende vissershavens, dagverse vismarkten en hoogwaardige streekproducten kunnen helpen. Werkgelegenheid en scholing van de vissers worden uiteraard goed geregeld, aldus de klankbordgroep. ‘De Waddenvisserij wordt sociaal aantrekkelijk en economisch rendabel.’
De groep bepleit voorts de oprichting van een permanent Adviescollege Waddenvisserij. Een college waarin de belangrijkste betrokken partijen meedenken en meebeslissen over de visserij en het natuurbeheer op de Wadden. Hollenga: ‘Geen vrijblijvend college. Afspraken worden vastgelegd en partijen binden zich aan die afspraken.’ Belangrijk is volgens de gedeputeerde dat de ‘vissers zelf gaan nadenken over hun toekomst. De wil om duurzamer te gaan vissen moet uiteindelijk uit hun zelf komen.’
