Brede stranden en voorbeeldige duingebieden; de Waddeneilanden doen het goed. De eilanden vinden dat er meer aandacht moet komen voor de duinovergangen. Er wordt een project gestart om de kwaliteit van de duinovergangen te verbeteren. Drie miljoen euro moet op tafel komen om de parkeergelegenheid, afvalinzameling en toiletvoorzieningen te verbeteren.

De mooiste duinovergang van Terschelling? Paal 3, meldden bekende eilanders als Mister Oerol Joop Mulder en troubadour Hessel van der Kooy in interviews. ‘Bij Paal 3 ligt een woest gebied dat nog niet heeft geleden onder culturele dingen’, zo liet Van der Kooy zich uit. En Mulder zei: ‘Bij elke mooie duinovergang zetten ze tegenwoordig een friettent neer. Zo niet bij Paal 3.’
De Waddeneilanden staan bekend om hun brede stranden en voorbeeldige duingebieden – hun ‘voornaamste visitekaartjes’, volgens het interinsulaire overleg van de Friese gemeenten Vlieland, Terschelling, Ameland en Schiermonnikoog. Veel aandacht gaat uit naar het behoud en beheer van dit landschap. Over de staat van de duinovergangen hoorde of las je echter zelden. Dat is veranderd. De Friese eilanden besloten tot het project ‘kwaliteitsimpuls strandovergangen’.
Deze collectieve opknapbeurt betreft veertien veelgebruikte, verharde overgangen met een strandpaviljoen: zes op Terschelling, vier op Ameland, op Vlieland en Schiermonnikoog elk twee. Bij deze toegangen is veel voor verbetering vatbaar: parkeren (auto’s en fietsen), bestrating en straatmeubilair, ondergrondse afvalinzameling en toiletten. Voor enkele plaatsen wordt gedacht aan uitkijkplateaus. Het totale karwei kost drie miljoen euro. Nogal begrotelijk voor de eilanden. De vier gemeenten vragen daarom subsidie aan het Waddenfonds. Ze hopen op deze wijze in 2010 zeventig procent van de kosten vergoed te krijgen.
Hebben de Friese eilanden er trouwens aan gedacht ook bij de Europese Unie subsidie te vragen? Kustgemeenten elders deden dat wel. En als de eilanden toch bezig zijn met duinovergangen: laat ze naar Zeeuws voorbeeld ook eens denken aan hondenpoepafvalbakken, verlichting, maatregelen om de passages zandvrij te houden en een betere toegankelijkheid voor rolstoelen, kinderwagens en bolderkarren. Op Ameland is daar al een begin mee gemaakt. Te overwegen valt voorts om bij elke overgang te melden waar de volgende overgang zich bevindt en of er horeca toegankelijk is.
Eén hartenkreet echter: beperk al dit soort voorzieningen tot de (drukke) evergreens onder de duinovergangen. Blijf af van alle idyllische passages zoals bij Paal 3. Alsjeblieft.