De ochtend was bijna ten einde. Verderop zaten vier mannen in zwarte pakken. Het waren bekende architecten uit de stad. Ze zagen er machtig uit. Ze keken strak. Dat paste goed bij de inrichting waar lang over na was gedacht. Ze dronken ook koffie. Iedereen dronk koffie. Want het was een koffiebar. Met een Italiaanse naam.
Het jongetje lag nog steeds op de grond, maar nu met zijn rechterbeentje in de lucht. Hij had blond haar en droeg een groen jasje met een capuchon. Zijn moeder zat aan de tafel bij het raam te keuvelen met een oudere dame. Naast ons vergaderden drie redactrices van het Dagblad van het Noorden. In het kader van de voortschrijdende innovaties in de krantenwereld gingen zij het nieuws brengen vanuit de vrouwelijke beleving. Ze hadden er zin in, zo te horen.
Toen stonden de architecten op. In hun donkere pakken liepen ze twee aan twee naar de uitgang. En stapten volkomen achteloos over het jongetje heen.
‘Had je dat niet willen hebben?’, vroeg ik de fotograaf zodra het moment achter de rug was. Hij knikte en ik wierp hem een spijtige blik toe. Maar toen zei hij monter: ‘Zien dat iets een foto is, daar gaat het om. Hem maken is bijzaak. Dat klikken is eigenlijk maar iets doms.’
Op 20 mei kreeg hij de Groninger Persprijs.
Reyer Boxem (1967) fotografeert sinds 2003 voor Noorderbreedte en publiceert ook in diverse andere (landelijke) bladen. www.reyerboxem.nl
