‘Niet te geloven.’ ‘De milieumaffia heeft het opnieuw voor elkaar gekregen.’ ‘We stinken er weer in.’
‘Die muizen en planten zijn daar gewoon uitgezet.’ ‘Het gebied is bepaald geen reservaat waar de natuur zich honderden jaren heeft kunnen ontwikkelen.’ ‘Roken mag je er vast ook niet.’
Wat deze en andere vox populi op de website van het Dagblad van het Noorden duidelijk maken, is dat de vorig jaar gereedgekomen ecostrook in een uithoek van het Eemshavengebied vooralsnog op weinig burgerlijk begrip kan rekenen.
Het is me ook wat, deze enkele maanden geleden nog door milieuminister Cramer bezochte reep moerassig land van niet meer dan 1.000 bij 25 meter (2,5 hectare), speciaal aangelegd voor de in ons land uiterst zeldzame en strikt beschermde groenknolorchis en de al even uitzonderlijke, eveneens flink behoede waterspitsmuis. Mooi meegenomen is ook de groei in het gebiedje van de gele strobloem; niet beschermd maar wel bijzonder.
De niet toegankelijke (‘eigen weg’) doch eenvoudig bereikbare ecostrook (water, riet en een walletje van waddenzand) dient ter compensatie van de toekomstige NUON-multifuel centrale in het Eemshavengebied. Op het duinvallei-achtige terrein waar de centrale komt, vestigden zich sinds de aanleg van het havengebied in de jaren zeventig van de vorige eeuw spontaan muis en orchis. Reden voor de overheid om Groningen Seaports op grond van de flora- en faunawetgeving te verplichten beide beschermde soorten elders een veilige habitat te bieden. De gevonden orchisplanten werden zelfs verplaatst. Met plag en al.
Ecoloog Niek Bakker, wiens bureau onderzoek deed naar de flora en fauna in de Eemshaven, kan zich de scepsis over de strook voorstellen. Hij benadrukt wel dat ‘bijzondere planten en dieren in Nederland nu eenmaal wettelijk beschermd worden, ook al komen ze voor in kunstmatig aangelegde terreinen’. ‘Verplaatsing van zulke natuurwaarden is dan een goede zaak’, benadrukt hij. De ecostrook telt intussen duizenden orchideetjes, waaronder een dertigtal exemplaren van de groenknolorchis. De schuwe waterspitsmuis wordt zelden gezien. Maar de vangst van één exemplaar, vier jaar geleden, bewijst volgens Bakker dat zich een populatie van het diertje in de omgeving bevindt.
Hans van der Lans van Ecoplan Natuurontwikkeling daarentegen is kritisch. Niet over het behoud van de groenknolorchis en waterspitsmuis, wel over de omvang van de ecostrip. ‘Alleen dit strookje voor een enorme bruinkoolcentrale – en die rookt wat af – zou heel minimaal zijn. Gelukkig denken regionale bestuurders nog na over verdere compensatie. Ik hoop dat zij die flink aanpakken. Wat mij betreft, wordt het duizend hectare of meer’.
‘Niet te geloven.’ ‘De milieumaffia heeft het opnieuw voor elkaar gekregen.’ ‘Roken mag je er vast ook niet.’
