Alles in de woonboerderij op de hoek van de Hoofdstraat en de Oosterweg in Zeijen ademt Drenthe. In de deel staan de klompen keurig in het gelid. Door het raam van de woonkamer kijk je door de bomen op de brink naar de warme bakker. Arnica Groen (17) ontvangt mij met slagroomsloffen ‘van de overkant’, en voor we haar vijf Drentse Landgeiten gaan bezichtigen achter het huis, roept haar moeder dat ze ‘het monument van opa’ in de voormalige moestuin niet moet vergeten. Daaronder ligt de urn met de as van H.W. de Vroome, de bekende Drentse landschapsarchitect.

‘Iedere avond na school veeg ik het pleintje van de geiten schoon. Landgeiten kunnen heel oud worden, soms wel achttien jaar, maar dan moet je wel netjes op ze zijn. De oudste is nu tien. Mijn vader heeft hem Paulus Potter gedoopt. Die schilderde niet alleen stieren, vertelde hij, maar ook dit soort geiten. Door artritis is Paulus linksvoor kreupel. Maar hoewel hij moeilijk loopt, ziet hij er door die grote, gedraaide horens nog steeds indrukwekkend uit. De geiten doen is míjn job. Ik voer ze, zet spuiten als dat nodig is en kap de hoefjes. Met de motormaaier houd ik de geitenwei kort – tegen de parasieten! – en ik zorg voor de twee kastanjes in de wei die mijn vader daar nog geplant heeft voor hij ziek werd. Die moeten op tijd kalk hebben en als het droog is veel water. Zoals vorig jaa…

Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.

Trefwoorden