‘Ik heb zes jaar lang tapijt gelegd. De meeste huizen hier in de omgeving ken ik. Als je dat soort werk doet, kijk je toch weer wat anders tegen de dingen en tegen de mensen aan dan wanneer je theater maakt.’ Sjoerd Wagenaar zit voor zijn huis aan de rand van het Drentse dorp Gasselte en kijkt om zich heen. Een leeg landschap. Een landschap waar je je, makkelijker dan in steden, verbonden kunt voelen met de natuur en met de jaargetijden.

Die uitspraak over zijn woninginrichtersverleden kenmerkt Wagenaar: ook als kunstenaar werkt hij graag met concrete en tastbare zaken, en ook daar gaat het hem om de bestudering van (en de verbazing over) het menselijke gedrag. Maar waar de tapijtlegger zich afzijdig houdt en na geleverde diensten beleefd verdwijnt, daar is de theatermaker niet tevreden voor hij zijn publiek heeft laten delen in die elementaire verwondering. Sjoerd Wagenaar is een man die verbindingen legt. De ambachtsman, die van hard werken en van handige oplossingen houdt, is ook de kunstenaar die van het onmogelijke droomt. De theatermaker die voortdurend alles onderzoekt en die niet tevreden is voordat hij iets gemaakt heeft dat anderen voor onmogelijk zouden houden, is ook de man die het liefst in de meest alledaa…

Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.

Trefwoorden