In 1873 publiceerde Victor de Stuers (1843-1916) in De Gids het artikel 'Holland op zijn smalst'. Het was een felle aanklacht tegen de mateloze onverschilligheid waarmee Nederland omsprong met kunstcollecties en monumenten. Zijn noodkreet vond weerklank en het artikel betekende een revolutionair keerpunt in het overheidsbeleid, dat onder meer uitmondde in de monumentenzorg die nu kennen.

Desondanks klinken de woorden die De Stuers ruim honderd jaar geleden schreef, nog steeds overbekend: ‘Aan opzettelijke slooping is voortdurende verwaarloozing nauw verwant. (…) Deze wijze van handelen is vooral daarom in Nederland zoozeer in zwang, omdat er twee voordeelen aan verbonden zijn: vooreerst kost de slooping minder, en vervolgens wanneer een gebouw of een voorwerp ten gevolge van langdurige verwaarloozing zijn eersten glans verloren heeft, kan men verwachten dat het publiek daarin minder belang stelt, en dat de stem van een enkel, die zich tegen de vernieling mocht verheffen, geen weerklank vindt.’
In het kort een schets van hoe het vaak in een gemeente toe gaat: een historisch pand lijdt aan achterstallig onderhoud, de eigenaar groeit het boven het hoofd, een projectontwi…

Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.

Trefwoorden