Driek van Wissen, leraar, zo staat er in het telefoonboek. Een wat saaie betiteling voor een duizendpoot. Leraar oké, inderdaad docent Nederlands vanaf 1968 aan het Dr. Aletta Jacobscollege in Hoogezand. Maar wat te denken van dichter, taalpurist en betweter, sigarenroker en levensgenieter, bekend van radio en tv, van Binnenlandse Zaken en Tien voor Taal, de Dikke Driek, van sonnetten, sonnettines en sonnettetten.

OP DE RAILS
Mijn trein gaat ogenschijnlijk rijden,
Want spoorwagon na spoorwagon
Links op een parallel perron
Zie ik langs mijn coupéruit glijden.
Maar dan verbreedt de horizon
En blijkt dat ik mij liet misleiden:
De trein is weg ter linkerzijde
En ik sta nog op het station
Zo worden wij wel meer bedrogen:
Wij zijn op reis, zo menen wij
En maken voortgang zienderogen,
Doch richten wij de blik opzij
Dan staan wij stil en onbewogen.
Het leven gaat aan ons voorbij.
Driek Van Wissen

Driek van Wissen, leraar, zo staat er in het telefoonboek. Een wat saaie betiteling voor een duizendpoot. Leraar oké, inderdaad docent Nederlands vanaf 1968 aan het Dr. Aletta Jacobscollege in Hoogezand. Maar wat te denken van dichter, taalpurist en betweter, sigarenroker en levensgenieter, bekend van radio en tv, van Binnenlandse Zaken en Tien voor Taal, de Dikke Driek, van sonnetten, sonnettines en sonnettetten.
Geboren in 1943 in de stad Groningen, waar hij nog steeds woont. Hij studeerde hier Nederlands aan de Rijksuniversiteit. Van 1975 tot 1977 was hij redacteur van het tijdschrift De Nieuwe Clerque. Bundels van zijn hand verschijnen sinds 1978, toen Driek van Wissen debuteeerde met Het mooiste meisje van de klas. Vele bundels volgden, waaronder De Volle mep, Een loopje met de tijd, De trap van Adam, met als bekroning binnenkort na 25 jaar zijn verzamelde gedichten Onverwoestbaar mooi.
Toegankelijk, dat is wat wordt beweerd over de gedichten van Van Wissen, light verse in tegenstelling tot hermetische poëzie. Bijdragen, heel veel bijdragen leverde hij aan het dagelijkse gedicht op www. nederlands.nl. – in 2000 op internet gezet door Johan Mostertman. Van Wissen schreef daar anderhalf jaar lang iedere dag een gedicht voor. Een bijna sonnet, met alle regels van het sonnet maar dan een beetje anders. Het sonnettet, zoals ze sindsdien naar een idee van een goede vriend van Van Wissen, drs. P., door de wereld gaan. Een van de best bekeken sites van Nederland, met tegen Sinterklaas zo’n 15.000 hits per dag. Van Wissen doet er nu nog twee in de week. Altijd naar aanleiding van een actualiteit, waarbij een van de best bekeken sonnettetten het volgende was:

Schroefje
Men luistert hier heus geen prinsesje af
Zolang zij niets bijzonders kan vertellen;
Vandaar dat ik verwonderd vast moet stellen:
Irene’s dochter is een beetje maf.

Maar ook bij moeder zat een schroefje los,
Die werd zelfs afgeluisterd in het bos.

Van Wissen schrijft zoals het leven zelf is. Ernst en luim, vreugde en verdriet wisselen elkaar af. Van Wissen schrijft over alles. God, liefde en dood, sport de dagelijkse stoelgang en het onverklaarbare bestaan van de Friezen. Toegankelijk, dus treedt Van Wissen veel op. Speciale gelegenheden met voordrachten over de Nederlandse taal. Geen gedichtenavondjes maar een mooie avond over woorden die verkeerde woorden worden als ze verkeerd worden gebruikt. Over dit woordgebruik verscheen ook een uitgave het Groot verkeerde-woordenboek der Nederlandse taal. Door Driek Van Wissen, alfabetisch woordenaar.

Trefwoorden