Just Vink heeft wat met water. ‘Water is abstract, het glipt tussen je vingers door. Ik ben natuurlijk in de eerste plaats theatermaker, ik observeer en verwerk, leg vast en regisseer. Maar ik hou daarnaast van water, zelfs van regen. De kleurcontrasten, het licht in het water, water daagt me uit. En zeker als je er met een schip over vaart: het idee dat als ik aan een touw het schip voorttrek, dat ik dan die hele massa over het water kan laten glijden, wonderlijk toch?’
‘Een schip kan mooier glijden dan een koningin kan schrijden’, stelt hij poëtisch vast. En: ‘Als je vaart, dicteren de stroming en de wind, hoe kom je daarmee precies door die brug heen, een prachtige opgave elke keer weer.’
Al 21 jaar vaart Theater te Water door de wateren van Groningen en Drenthe en doet daar een min of meer vaste reeks van plaatsen aan. Daarnaast valt jaarlijks ook Terschelling de eer van het aanleggen van dit schip ten deel.
Just: ‘Je moet er kunnen aanleggen en dat kan goed in de haven van Terschelling; bij de andere eilanden is het lastiger. De plaatsen in Drenthe en Groningen worden ook om redenen van bereikbaarheid uitgekozen. Daarnaast hangt onze route natuurlijk ook af van de sluitingstijden van bruggen. Verder zijn we afhankelijk van toestemming van de gemeente en de provincie en van eventuele evenementen, zoals Vlaggetjesdag in Zoutkamp. Dit jaar gaan we ook naar Delfzijl. Delfsail is een grote publiekstrekker, daar willen we graag bij zijn.’
Theater te Water heeft zo’n zeventig voorstellingen per zomer in ongeveer 25 plaatsen. Er passen 45 tot 50 mensen in het ruim. ‘Het maakt ook nogal wat uit waar je speelt en hoe je publiek is, Groningen of Garnwerd met hun stadspubliek of een dorp langs de Smildervaart.’
Wat voor voorstelling kunnen we deze zomer verwachten?
‘De Vliegende Hollander . Ik had het al eerder geprobeerd, maar toen lukte het niet en heb ik het stuk terzijde gelegd; het is lastig om er een goed script van te maken. Maar het bleef prikkelen. De Vliegende Hollander is een legende die heel kort kan worden weergegeven als het bekende spookschip dat over de wereld vaart. Er moeten wel extra elementen ingebracht worden. En daar zijn vele variaties van bekend, ook Engelse en andere buitenlandse versies. Maar in de Nederlandse literatuur is er weinig over geschreven. Ik wil die aandacht aanwakkeren. Ik heb er de variatie ingebracht van een zoon die op zoek is naar zijn vader in de VOC-tijd. We gaan het stuk met zes mensen spelen.’
En daarmee naar Delfsail?
‘Ja, daar zijn die grote schepen dan aanwezig, dit theaterstuk kan een extra dimensie geven aan het nautische gebeuren daar.’
