'Hallo', riep de buurman op Schiermonnikoog, 'ja, u daar. Dat gras hier, dat mag niet!'

‘Hallo’, riep de buurman op Schiermonnikoog, ‘ja, u daar. Dat gras hier, dat mag niet!’
Mijn schoonvader keek om zich heen of er nóg iemand in de buurt was, maar nee, klaarblijkelijk was híj de aangesprokene, en hij liep over het gazon naar de houtwal, waarachter de boze buurman stond. Die wees naar de toefjes gemaaid gras die her en der verstrooid lagen op en tussen de takken en boomstammetjes, die als een soort wildgang de twee erven van elkaar scheidden. Mijn schoonvader kreeg een preek, waar hij alleen van begreep dat gemaaid gras gebracht moest worden naar de speciale verzamelplaatsen voor tuinafval op Schiermonnikoog.
We hadden een huisje gehuurd in het bungalowpark De Monnik en de eigenaresse had gevraagd of we het gras wilden maaien als het te lang werd. Het regende zo nu en dan…

Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.

Trefwoorden