In Drenthe, in Borger om precies te zijn, woedt al langdurig een hevige strijd rond een nieuw te bouwen Nationaal Hunebedden Informatiecentrum.

Er valt in dit wonderschone land geen enkel project meer te realiseren zonder dat bezwaarprocedures de snelheid ervan ernstig vertragen. Soms stoort me dat, al realiseer ik me dat het sterk gekoppeld is aan de aard van het project, want op andere momenten vind ik deze vertraging uitstekend. Dan kan het me niet lang genoeg duren en hoop ik dat van uitstel afstel komt. Ik ben dus erg selectief in mijn houding ten opzichte van bezwaarprocedures.
Die selectiviteit geldt niet voor de aard van de bezwaren, want ik erger me per definitie dood aan bezwaarmakers die suggereren het algemeen belang te dienen, terwijl ze in werkelijkheid alleen de eigen belangen veilig willen stellen. Zo gebeurt het dat omwonenden van een te vestigen asielzoekerscentrum bezwaar maken, omdat ze vinden dat de omgeving te lawaaierig is, dat er te weinig te beleven valt in het nabijgelegen kleine dorp of dat de voorzieningen in de buurt zo weinig voorstellen dat de asielzoekers die in het nieuwe centrum gaan wonen daarmee niet uit de voeten kunnen. Het zijn op het oog valide argumenten die ingezet worden om de beslissers te doen besluiten dat AZC maar niet op deze absoluut ongeschikte plaats te vestigen. Ze suggereren solidariteit en mededogen. Dat de achter deze argumentatie zorgvuldig verborgen gehouden motieven alleen maar te maken hebben met eigen woongenot en de waarde van het riante private optrekje, wordt uit strategische overwegingen consequent verzwegen of in alle toonaarden ontkend.

In Drenthe, in Borger om precies te zijn, woedt al langdurig een hevige strijd rond een nieuw te bouwen Nationaal Hunebedden Informatiecentrum. In het spoor van de hunebedbouwers moet de mens uit de prehistorie en zijn wereld tot leven worden gebracht. Voor- en tegenstanders slijpen de messen. De tegenstanders, verenigd in de Stichting Leefbaar Noord-Oost Borger, kondigen aan tot het bittere einde te zullen strijden om dit nieuwe informatiecentrum tegen te houden.
Ook hier verbergen mooie woorden plat eigenbelang. De bezwaarmakers geven aan het oude karakter van Borger te willen redden. Daarom moet dat nieuwe centrum er niet komen. Maakten ze zich ook druk toen het centrum van dit oude dorp door vooruitgangsfetisjisme van op geld beluste middenstanders volledig vernield is? Hebben ze ook gestreden tegen de aanleg van een nieuwe woonwijk op een kwetsbare en archeologisch interessante plek aan de westkant van de snelweg? En waar waren deze milieuvriendelijke verontruste Borgerders toen even buiten het dorp in de mooie en stille bossen door Staatsbosbeheer een wanstaltig Boomkroonpad werd gebouwd? In al die gevallen waren de actievoerders van de Stichting Leefbaar Noord-Oost Borger in geen velden of wegen te bekennen. De reden daarvoor is helder. Hun eigenbelang was niet in het geding. Het ging niet om hun eigen achtertuin. Het ging niet om de waarde van hun huis.
Nu dat wel het geval is, werpen ze zich op als de redders van Borger en bepleiten ze nieuwbouw van het informatiecentrum aan de andere kant van het dorp in plaats van bij het hunebed.
Onnozeler kan het niet. Het museum aan de ene kant van het dorp en het hunebed aan de andere kant is hetzelfde als tien kilometer tussen het station en de plek waar de treinen vertrekken.
De ondernemersvereniging Borger is uiteraard voor de plannen. Belangrijkste motief: de eigen portemonnee. Ook dit standpunt doet er dus niet toe. Kan genegeerd worden door het gemeentebestuur. Zoals enige tijd geleden het gilde der kruideniers in Elst een avondklok voor asielzoekers wilde, zou zouden de vakbroeders uit Borger van die plaats het liefst één groot archeologisch pretpark willen maken.
Het leven is simpel als je je alleen door je kassa laat leiden. In Noorderbreedte 4-2001 wierp Ans Houben zich op als hoedster van het cultuurhistorisch waardevolle deel van Borger. Ze vindt dat alles wat cultuurhistorisch gezien van belang is in dit dorp de nek wordt omgedraaid. Dat er sprake is van een totaal gebrek aan respect. Ze vraagt zich bijkans wanhopig af waar het naartoe gaat met het cultuurgoed van Drenthe en rekent samen met de Stichting Leefbaar Noord-Oost Borger voor dat straks 108 bussen per dag door het bedreigde dorpsdeel zullen rijden. Mijn rekenmachine geeft aan dat het op jaarbasis 1.576.800 bezoekers zullen zijn. Deze uitkomst bewijst dat of mijn rekenmachine of Ans Houben niet deugt. Ik hou het op het laatste.
Drenthe is het land van de verborgen cultuurschatten. We weten inmiddels veel over de hunebedbouwers. Hoe ze hun huizen bouwden, hun aardewerk maakten, welke dieren ze verzorgden en waar ze van leefden. Archeologen hebben zich verdiept in de wijze waarop hunebedden werden gebouwd. Het komend jaar worden van 25 juli tot en met 11 augustus tijdens het Gathering Stones Festival door honderden scouts verschillende theorieën over de totstandkoming van hunebedden getest. Met 700 ton natuursteen wordt geprobeerd het grootste hunebed van de wereld te bouwen. Wat nooit meer was dan een theorie, wordt straks in Borger in de praktijk getoetst. De Steentijd komt tot leven. Een uniek en waardevol experiment, maar hoeveel
bussen vol bezoekers zouden daar wel niet op afkomen? Even Ans Houben bellen. Jammer, ze heeft geen tijd. Ze zit een bezwaarschrift te schrijven.

Trefwoorden