Midden jaren negentig brak in Gaasterland een spontaan en hevig verzet uit tegen de plannen van de provincie Fryslân om 550 hectare landbouwgrond op te offeren aan de Ecologische Hoofdstructuur. Het verzet zou de aanzet vormen tot het unieke Experiment Gaasterland. Inmiddels ligt er een Plan van Aanpak dat door de natuurorganisaties met de nodige scepsis is begroet. Geen hectares voor de natuur maar punten voor agrarisch natuurbeheer is het uitgangspunt waarmee Gaasterland ook voor de toekomst het ecologisch evenwicht tussen mens, plant en dier veilig wil stellen.

Gouden roggevelden schuilen er tussen de bomen en groene singels pronken in de zonneschijn. Geen landschapsschilder zou vanaf het palet de werkelijkheid meer schoonheid kunnen geven. Gaasterland. ‘Voor ons is dit het paradijs’, zegt boerin Willie Smink, terwijl ze in de richting van het Jolderenbos staart. De veehouderij van haar en haar man Ids staat in een glooiend landschap tussen bos, weilanden en het beschermd natuurgebied Oudemirdumer Klif. Hier hebben mensen nog wat de Ierse dichter en Nobelprijswinnaar Seamus Heaney ‘a sense of place’ noemt. En dat is precies wat de provincie Fryslân onderschatte toen ze in maart 1995 met het plan kwam om 550 hectare landbouwgrond aan de eigenaren te onttrekken voor grootschalige natuurontwikkeling ter invulling van de Ecologische Hoofdstructuur…

Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.