Brother Booze
Sitting at the table with my almost empty glass
I am looking through the hole, that is featuring my past
And in this lonely silence where the shadows reach the floor,
I am stuck with brother booze, who is crying out for more.
Brother booze, unhappy vision,
Out of the darkness you have come,
Brother booze, without hesitation,
You are softly sneaking into this song.
It is cold in this old town, freezing at last.
I am looking through the bottle, no deal I guess.
So lets call for drinks and kick away these blues,
Join the parade of time there is nothing more to lose.
Brother booze, unhappy vision,
Out of the darkness you have come,
Brother booze, without hesitation,
You are softly sneaking into this song.
Harry Muskee
Gewoon, maar heel bijzonder
Meer dan dertig jaar geleden maakte ik voor het eerst kennis met de muziek van Harry ‘Cuby’ Muskee. Harry repeteerde met zijn Blizzards in een oud, onbewoonbaar boerderijtje midden in mijn woonplaats Grolloo de nummers die een plek moesten krijgen op de elpee Groeten uit Grolloo. Het was 1967. De muziek was in bijna het hele dorp te horen. De Drentse blues was geboren en Grolloo werd een bedevaartsoord. Een jaar eerder was Desolation al gemaakt. Het debuut van C+B en bekroond met een Edison. Anno 2000 siert een borstbeeld van Harry het kleine brinkje tegenover het café, vlakbij die legendarische boerderij. Naast Desolation en Groeten uit Grolloo ontstonden daar ook Trippin through a midnight blues en Apple Knockers Flophouse.
Geboren in Assen in 1941 raakte Harry al snel verslingerd aan de muziek. Hij zong in The Old Fashioned Jazz Group, maar kreeg bij deze muziek niet het goede gevoel. Al snel was er toen de blues. Het duurde daarna niet lang meer of overal in het land werd C+B op muren en transformatorhuisjes gekalkt. Cuby & the Blizzards traden op in onder andere Gasselte, Oosterhesselen, Zuidlaren en natuurlijk bij café Hofsteenge in Grolloo. Het biljart fungeerde nogal eens als podium. Voor Drentse jongeren ging een nieuwe wereld open. Fan zijn van C+B was een way of life. Het was het afdoende antwoord op het negatieve beeld en de frustraties van het Noorden. We telden mee. Het heeft lang geduurd voordat Harry Muskee ‘officieel’ werd gewaardeerd. In 1992 kreeg hij de Erepenning van de gemeente Assen, in 1994 de Culturele Prijs van Drenthe. In al die jaren is hij zijn muziek trouw gebleven, ook al is de traditionele blues wel beïnvloed door andere stijlen. Harry bleef zichzelf en is nooit voor het geld of de roem naar het Westen verhuisd, ondanks de happenings, Provo en Hitweek.
In het voorjaar van 2000 verscheen ter gelegenheid van zijn vijfendertig jarig jubileum de cd Hotel Grolloo. In muziekcafé De Amer in Amen werkte Harry voor dit project samen met een vijftal muzikale vrienden. De cirkel is rond zou je kunnen zeggen. Toch is dat een verkeerde uitdrukking. Het suggereert dat voor Harry Muskee het moment om te stoppen niet al te ver meer weg is. Dat is ondenkbaar. Zo lang Harry dat kan zingt hij de blues.
