Op het erf van mijn achterland liggen akkefietjes, anekdoten en gruwelverhalen te verkommeren. Ik heb er geen zin meer in: die 'intriges van vroeger jaren', om met Poesjkin te spreken. Op mijn ontelbare reizen door de provincie- nieuwe wegen, oude gronden en verbouwde buurten - zoek ik nooit naar een verhaal van weleer. Ik vecht tegen vals sentiment en even valse walging.
Trefwoorden
Achterland, persoonlijk