In het laatste licht van de dag leest Simon Oosting zijn gedichten. Weemoedige gedichten over hoe het was. Met het land en de vogels. We zitten op pakken stro rond de dichter. Zwaluwen vliegen de schuur in en uit. Er heerst volledige harmonie op het erf van boer Murk Nijdam in Wommels.
We zijn met z’n twintigen. Eerder die avond nam Murk ons mee het land in. Kruidenrijk grasland heet het tegenwoordig, maar wij herkennen het als het land uit onze jeugd. Waar je in kon verdwijnen omdat het niet steeds gemaaid werd. Waar je armen vol bloemen plukte: zuring, boterbloemen, pinksterbloemen en rode klaver. Goed land voor de weidevogels. Murk wijst aan, kijk daar, dat stuk land, daar zitten op elke hectare tientallen grutto’s. En daarachter, daar heeft Murk een plas-draslandje gemaakt. Land met een laagje water, waar visdiefjes en kluten zijn.
Murk praat Fries. De Groningers in het gezelschap verstaan niet alles, maar missen niks van zijn liefde voor de weidevogels. ‘Wat is een tjirk, Murk?”Een tureluur famke’, zegt Murk. We stappen in het excursiebootje Nanda. De vogelbescherming financierde het fluisterbootje voor de boer. In de warme zomeravondzon varen we naar het plas-draslandje. Plotseling schiet er uit het gras een vogeltje op. Recht omhoog gaat het, en hoog in de lucht klinkt het heldere gezang: een ljurk, een leeuwerik.
In grote delen van Noord-Nederland is het stil in de weilanden. Net als de bloemenrijkdom uit onze jeugd is ook het veelstemmige vogelkoor verdwenen. Juist op deze avond, op het land van Murk wordt dat pijnlijk duidelijk. Hier nog klinkt de roep van de grutto, de kievit, de tureluur en het schelle tepiet-tepiet van de scholekster. Elders is het oorverdovend stil geworden. Het voelt als een groot verlies. Maar voor de somberheid de overhand krijgt is daar een groep kemphanen in de lucht! Een rode lijstsoort die in Nederland bijna niet meer voorkomt. In Murks oase broeden ze.
Terug bij de boerderij is het de beurt aan de drie dichters. Elmar Kuiper, Willem Tjebbe Oostenbrink en Simon Oosting dragen gedichten voor, vol verlangen naar een voorbije tijd. Alhoewel, voorbij? Misschien gingen we vanavond wel even terug naar de toekomst.
Deze Vogels & Dichtersavond is een initiatief van Noorderbreedte en De Moanne. Lees hier het verslag van de avond op de site van De Moanne. Hier kunt u meer foto’s zien.
